De aflevering
Welkom bij de vijfde aflevering van de Hogenhouck podcastreeks ‘De mens achter de ondernemer’. Mijn naam is Gijs Scholten van Aschat, ik praat vandaag met Ferry Schrijnewerkers. Hij komt uit Zeewolde, ik ga hem van alles vragen over zijn leven als ondernemer. Hoe hij afstand heeft gedaan, of gaat doen, van zijn bedrijf, wat de toekomst hem gaat brengen en welke lessen hij heeft getrokken uit zijn ondernemersbestaan.
Ferry, goeiemiddag.
Voor de mensen die luisteren en of kijken is het wel leuk om even iets te weten over wat voor bedrijf je hebt, of had.
Ja had hè, is het inmiddels, het is verkocht.
Je hebt er afstand van genomen, oké.
Een ICT bedrijf, bezig met het midden- en kleinbedrijf in de regio vooral Zeewolde, Flevoland, Veluwestrook, waarbij wij eigenlijk een stukje ontzorging doen van het kantoorautomatiseringsgedeelte, vooral op IT als op telefonie.
Ja, ja. En daar heb je afstand van genomen? Laatst, hoe lang geleden?
Het is eind 2019 hebben we het verkocht.
Oké.
En vanaf dat moment ben ik nog wel aan boord voor de vestiging Zeewolde als lokale hub voor de Hallo Groep en vandaaruit ja nu langzaam afscheid aan het nemen, af aan het ronden om even te gaan genieten van een jaartje sabbatical.
Oké, maar we gaan even helemaal terug. Dit is het eind, nu het begin.
Ferry zat op de middelbare school, waar?
In Bussum.
In Bussum, welk college?
Ik zat op de Godelinde school en daar heb ik de mavo doorlopen. En na dat jaar vonden zowel de leraren als mijn ouders na veel spijbelacties het eigenlijk wel prima. Dus mijn mavo-diploma gehaald en toen ben ik eigenlijk meteen het bedrijfsleven in gerold. Dus op jonge leeftijd.
Had je een idee wat je wilde worden toen je…
Geen enkel idee. Ik was opgeroepen voor militaire dienst hè, dienstplicht was toen nog actueel. Dus ik mocht op voor dienst alleen ik moest nog een half jaartje overbruggen. Dus dat ging ik doen bij de lokale Albert Heijn aan de slag en zo langzamerhand zeg maar een beetje opgewerkt tot afdelingschef en toen zou ik eigenlijk militaire dienst in moeten alleen toen een week voordat ik in dienst mocht, toen brak ik mijn been. Enkelbanden gescheurd en beenbreuk.
Boem.
Dus een gecompliceerde breuk.
Sport of…
Het was met sport ja, met voetbal toentertijd.
Dus niet een dronken actie of zo?
Nee, nee, nee, nee, heel nuchter gewoon bij een potje zaalvoetbal uiteindelijk heel erg onschuldig, wel wat risicovol.
Ja, zaalvoetbal, altijd veel banden en enkels hè.
Ja, dat was uiteindelijk ook de reden waarom ik dus niet in militaire dienst mocht, want ja daar mag je niet naar binnen als je een blessure hebt van dien aard. Dus toen toch maar weer terug. Na een revalidatietraject bij de Albert Heijn aangeklopt en daar wat studies gaan doen zeg maar naast het werk, want dat ging beter dan op een schoolstramien zeg maar.
Dus ik zal maar zeggen meer LOI of avondschool of zoiets?
Ja, ik heb ISBW gedaan, salesmanagement en marketing in tweede instantie. Dus zo ben ik eigenlijk naast mijn werk ervaring…
Je werkte nog bij Albert Heijn?
Ja, ja, 40 uur in de week bij Albert Heijn, 3 avonden in de week op locatie naar school in Hilversum. En vandaaruit langzamerhand zeg maar het sales vak eigengemaakt en toen mijn eerste baantje bij Stimorol, bij de kauwgomindustrie.
Stimorol gum?
Stimorol gum, ja.
Wij hebben een zanggroepje gehad vroeger, ik met wat acteurs en daar was “Stimorol gum” een van de nummers die wij a capella zongen, meerstemmig.
Stimorol gum, Stimorol gum, Stimorol chewing gum
Ja, vraag mij niet te zingen Gijs want dat gaat niet…
Maar mooi nummer. Stimorol, Stimorol, Stimorol gum, Stimorol chewing gum, Stimorol pa…
Ja, in verschillende toonhoogtes hè? Dat was mooi.
Ja, ja. Leuk. Stimorol gum, aha, meneer komt uit de kauwgum.
Ja, dat is uiteindelijk de basis geweest om het verkoopvak te leren. Echt hard selling, dus inderdaad van deur aan deur, van de sigarettenhandel tot aan het benzinestation.
Je ging echt de winkels langs met je treetje, je koffertje, je deed open “meneer heeft u dit en heeft u dit al van ons…”
Ja, een plekje op de toonbank veroveren hè. Dat was toentertijd het vak waar we ons in…
Een goede babbel, dat moest je daarvoor hebben hè?
Ja, ja. Even een opening, even het ijs breken, en dan vervolgens zo snel mogelijk weer door want we moesten toentertijd 30 bezoeken op een dag doen. Dus als ik nu vertegenwoordigers spreek en ik vertel dat, dan zeggen ze dat kan toch niet. Maar toen kon dat nog, dat was allemaal wel in een heel dicht bezaaid gebied, vooral Utrecht en omgeving zat ik dus ja, een hele mooie tijd.
Echt, ik zal maar zeggen, zo leer je het vak.
Ja, tenminste zo heb ik het vak geleerd zeg maar. Nee was geen antwoord, want je bleef eigenlijk net zo lang doorgaan tot de ondernemer aan de andere kant van de toonbank zei “Nou, oké, prima. Dan wil ik het wel eens een 4 weken proberen, dus zet het maar neer”.
En dan zaten ze vaak en dachten ze nou ja, we houden het maar.
Ja, klopt.
Je hebt het op de werkvloer geleerd, zal ik maar zeggen, duurde het nog even voordat je toen bij het bedrijf zit wat je, heb je dat zelf opgericht, ben je er ingerold? Vertel eens.
Nee, toen ben ik uiteindelijk bij de lokale ICT-partij LOKO, die al bestond voordat ik binnen kwam, 3 jaar op dat moment, in gesprek geraakt en zo zijn we tot een compromis gekomen.
Maar in gesprek geraakt, heb jij… dat bedrijf bestond al?
Ja, het initiatief genomen hè, om inderdaad op een vacature die er was voor een accountmanager te solliciteren. Nou en uiteindelijk dat mogen gaan invullen. Met een plan gemaakt om van de op dat moment nog echt business-to-consumer markt de overstap te maken naar business-to-business. Dus daar heb ik een plan voor gemaakt, een plan gepresenteerd en vervolgens was de vraag, nou we zien het ook wel zitten om dat met jou uit te voeren, kun je dat, wil je dat en laten we dat eens gedurende 2 jaar gaan proberen.
Ja.
Toen heb ik wel al meteen de opmerking geplaatst van nou maar als ik succesvol ben, dan wil ik ook delen in uiteindelijk de winst. Dus dat ondernemerschap zeg maar dat toonde ik eigenlijk op dat moment.
Je zei van luister eens, ik ga hier niet mijn kunstjes vertonen en dat jullie uiteindelijk met de prijs er mee weggaan, maar als ik dit plan uit ga voeren dan wil ik er ook aan het einde toe delen in de winst.
Precies. Lange termijn gedachte, dus niet voor de korte zakkenvulactie maar…
Met het risico dat je ze zeggen ja, nee maar dat doen we niet.
Ja.
Maar dan neem ik mijn plan naar een ander, dan ga ik weg.
Precies, dan ga ik naar de concurrent met dat goede plan.
Ja.
Ja.
Want ze vonden het wel een goed plan?
Uiteindelijk vonden ze het een heel goed plan en was dat ook een soort van overleven voor hun omdat op dat moment de consumentenmarkt ruimschoots overspoeld werd met allerlei computershops die vanuit Duitsland bijvoorbeeld Vobis, Escom, naar Nederland kwamen. Dus ja, op de lang termijn was puur die consumentenmarkt dat was geen businessmodel voor hun.
Je hebt dat plan uitgerold, dat is goed gegaan, dat is tuurlijk nog wel een… je was nog geen eigenaar toen?
Nee.
Is dat langzaam gegaan?
Ja, we hebben zeg maar, in etappes heb ik aandelen verworven in de organisatie, samen met nog een andere compagnon, dus uiteindelijk waren we met z’n drieën aandeelhouder van de organisatie ieder voor een derde deel. En toen zei de oprichter, Klaas Jan Louw, die zei “Joh, ik zie het niet meer zitten, ik zit te ver van de business af”, hij was ook niet meer echt heel actief in de organisatie, dus toen waren we nog met z’n tweeën over dus we hebben zijn aandelenbelang overgenomen. En inmiddels 7 jaar geleden is compagnon Egbert uitgetreden uit de organisatie en vandaaruit was ik op dat moment, ja, enig aandeelhouder.
Ja.
Ja, en toen kwam het moment dat je dacht, nu ga ik de tent verkopen.
Ja.
Waarom?
Nou we maakten ieder jaar met het management team maakten wij plannen, van wat gaan we de komende 2 jaar weer op de rol zetten zeg maar voor nieuwe producten, diensten die we ontwikkelen. En welke klanten kunnen wij daar mee bedienen, deels de bestaande klanten maar ook wel weer nieuwe klanten. En zo kwamen we langzaam op het pad van ja gaan we bedrijven overnemen, gaan we bedrijven toevoegen aan onze succesformule, of gaan we inderdaad overgenomen worden, of gaan we fuseren? Eigenlijk op dat moment waren alle opties nog open. En daarover uiteindelijk ook in gesprek gegaan met onze accountant, met andere adviseurs die ons daarin terzijde stonden, en uiteindelijk met Rik Stikkelbroeck van Hogenhouck in contact gekomen.
Maar die klopt niet zo maar even bij je aan, dat betekent kwam de vraag van jullie, is er iemand… heeft iemand jullie benaderd van zouden jullie het niet eens over willen nemen? Hoe is dat gegaan? Of dacht jij van ik ga de boel verkopen?
Nou, uiteindelijk moet je open staan om te verkopen maar op dat moment was verkopen of kopen zeg maar, die opties lagen nog op tafel, maar met Rik, die had zichzelf gepresenteerd bij ons.
Maar waarom, was dat een vraag van jou?
Hij was op dat moment, nee het was geen acute vraag op dat moment, hij deed dat vrijblijvend, gewoon eens een kennismakingsgesprek dus dat deed hij heel erg goed.
Selling, dus zoals jij je kauwgom verkocht.
Ja, een stukje selling, ik herkende dat, dus ik dacht, nou ja, mooi verhaal hè, maar daar zijn we nu nog niet aan toe misschien dus dat hebben we ook even in de ijskast gezet en uiteindelijk na een half jaar, driekwart jaar heb ik hem weer gebeld met van joh we moeten toch nog weer eens gaan praten want we denken dat we er nu wel uit zijn hè welke kant het op gaat en wellicht dat jullie ons daarbij kunnen helpen.
Ja. Had je toen al een idee wie de koper was?
Nee, totaal niet. Er waren natuurlijk meerdere partijen die je kent, als concurrent, maar ook wel tegenop kijkt, maar niet echt sec een partij waarvan je zei nou daar gaan we mee aan de slag.
Welk argument heeft de doorslag gegeven? Van degenen, ik bedoel, er waren meerdere kopers, die bood zoveel, die wil dat, die zijn idee was dat, die was dat… wat was voor jou dat: die moet ik hebben?
Ja. De synergie hè, qua de business lines, de partij die ons overgenomen heeft zat op dat moment puur in die telefoniekant, wij heel erg sterk in de IT-kant, dus dat vulde elkaar heel er goed aan en ook zeg maar de klik met de mensen die je spreekt van de onderneming zelf, ja, die zat in dezelfde lijn, hetzelfde dna als waarin je je bedrijf wilt voortzetten. Of je dat nou zelf doet of een ander dat gaat doen voor je, daar moet wel die chemie zijn zeg maar. Dus daar waren we vooral naar op zoek. Dus we hebben een zevental gesprekken gevoerd met verschillende partijen. We hadden een hè, van een longlist naar een shortlist toe, 7 partijen gesproken, uiteindelijk een top 3 van gemaakt en uiteindelijk ja met de Hallo Groep zeg maar hebben we dat in weten te vullen.
Waren zij ook van die 3 degenen die het meeste betaalden?
Nee.
Er waren mensen die meer wouden betalen?
Ja, ja.
Hetzelfde verhaal wat ik bij een andere ondernemer, dat was precies hetzelfde, die zei “Ja, ik kon ook wel meer krijgen maar het ging mij om het voortbestaan van het bedrijf en of het goed was voor het bedrijf”.
Ja.
Dus die verantwoordelijkheid…
En de medewerkers.
Ja en de medewerkers. Dus die verantwoordelijkheid naar het bedrijf, naar wat je opgebouwd hebt, naar de mensen, is eigenlijk groter dan je zegt, nou ik kan er zoveel meer voor krijgen.
Eens, ja, ja.
En verklaar je dat ook uit het feit dat je er nog een tijdje als adviseur bijzit, dus je denkt ja ik wil die mensen goed achterlaten, ik wil dan met een goed gevoel, ik wil met een goed gevoel afscheid nemen. Klopt dat?
Ja, dat klopt hè. Ik heb dus inderdaad bij het afronden van de deal, van beide kanten hè, was het belangrijk om inderdaad nog aan boord te blijven. Ook om inderdaad de integratie van de verschillende bedrijven zeg maar mee te maken en ook te begeleiden. En vooral inderdaad de mensen vanuit Zeewolde, de vestiging Zeewolde, ja die langzaam dat warme bad te gaan geven wat de grote groep ook in zich heeft. Want het is natuurlijk een wat kleinere organisatie, 40 man groot op dat moment, die gaat naar een organisatie die inmiddels 160 personen groot is dus ja, dat vergt ook wat van de mensen hè, die veranderslag.
Wist je al wat je… je was bezig met die verkoop en dan denk je… Maar daarna, want hoe oud ben jij?
Ik ben nu 56.
Ja, dus je bent nog best…
Te jong om achter de geraniums te zitten.
Ja. Dus je denkt maar misschien ga ik wel iets anders doen even.
Ja.
Dat dacht je.
Toen jij je eigen bedrijf eenmaal had en daar verantwoordelijk voor was, heb je… wat heb je opgeofferd? Heb je offers moeten..?
Er gaat veel tijd en energie in zitten zeg maar.
En je hebt je privé? Je hebt kinderen?
Ja, 2 kinderen, inmiddels 25 en 23.
Oké, maar die waren toen nog jong.
Die waren toen nog jong. Dus in die periode dat we echt net aan het starten waren binnen de onderneming om wat groots te maken, dan merk je inderdaad wel dat je delen van de privétijd niet meemaakt zeg maar.
En hoe reageerde jouw vrouw daarop? Heeft dat ooit spanningen gegeven?
Nee, nee. Die was altijd wel zeg maar, ja ook wat dat aan gaat heel erg betrokken bij de organisatie, heeft daar ook aan de zijlijnen aan meegewerkt.
Heb je dat bewust gedeeld met haar? Want ik had wel een ander gesprek en daar zei diegene “Ik heb dat te lang voor mezelf gehouden. Ik heb dat niet gedeeld. En op een gegeven ogenblik zei mijn vrouw tegen mij, ik vind het prima als je hard werkt en zo, maar ik wil, ik wil het weten, ik wil er deelgenoot van zijn.”
Ja, ja. Nou zij, mijn vrouw Coby die was dat, al vanaf het begin eigenlijk dat ik…
Werkte ze ook bij jullie in de organisatie?
Ja, ja, ze werkte 8 uur in de week ook binnen de organisatie, dus ze wist ook waar ik het over had hè. En ik besprak ook wel dingen met haar, om inderdaad ook even die vrouwelijke touch nog even mee te krijgen zeg maar, dus op dat vlak heeft ze echt wel ook aan de rem getrokken op bepaalde momenten als ik echt iets te ver door aan het draven was.
Is dat dan de vrouwelijke touch, dat wil zeggen meer de empatische kant?
Ja, het gevoel, de emotionele kant zeg maar en niet die harde zakelijke kant.
Dat ben jij meer?
Ik ben meer die harde zakelijke kant ja.
Ja.
Ja, ja, dus die rem, die rem is goed om te hebben hè, soms heb je dat in je compagnons binnen je organisatie of in collega’s die dat doen. Maar ik had gelukkig mijn wederhelft, mijn echtgenoot, die dat prima wist te verwoorden waardoor ik het ook accepteerde zeg maar hè. Want op een gegeven moment zit je ook in een positie dat je niet alles meer accepteert van wat mensen binnen de organisatie tegen je zeggen.
Want dan denk je van wie is… ik ben, ik ben verdomme de baas, wie ben… wie denk je wel dat je bent?
Ja, precies, ja.
Dat is niet de beste instelling.
Niet altijd nee, nee, nee. Soms wel hè, soms iets inderdaad doorvoeren omdat je zeker weet dat het succesvol gaat zijn, terwijl anderen dat risico niet durven nemen. Dat is ook ondernemen natuurlijk. Alleen wat ik merkte inderdaad dus dat ik echt wel afgeremd moest worden soms hè om uiteindelijk niet te lang door te gaan op iets wat ja misschien anders zou moeten.
Ja.
Ja.
Ja. Maar is dat zo dat deze tak van sport, de ICT, ook wel heel mannelijk zo is?
Ik denk het wel. Als je alleen al kijkt hoeveel mannen zeg maar versus vrouwen er in die wereld actief zijn, dan is het echt wel een mannenwereld. En het is ook heel digitaal hè. Dus wij zijn natuurlijk ook de voorlopers van datgene wat we onze klanten uiteindelijk ook aanbieden. Je merkt alleen heel snel dat het heel erg ja strak, staccato wordt in de wereld van ICT. Dus daarom is het ook wel lekker om daar even wat afstand van te gaan nemen.
Ja.
En wat meer te gaan genieten van die andere dingen die er zeker zijn.
Wat is dat… want wat is je hobby?
Sporten, ik ben fanatiek sporter.
Ja.
Dus op dat vlak heb ik dat ook soms niet altijd kunnen doen op de momenten dat ik dat zou willen. Dus daar ga ik heel veel tijd en energie in stoppen. Stukje reizen vinden we leuk. Dus we gaan zo meteen ook lekker richting Spanje waar we een huisje aan het bouwen zijn.
Ga je dan ook Spaans leren?
Ja, we zijn inmiddels met de basis beginnerscursus gestart. Dus langzamerhand een beetje de taal eigen maken terwijl daar iedereen gewoon Nederlands, Engels, Noors spreekt.
Ja maar je moet natuurlijk gewoon om het echte Spanje te leren kennen moet je… “verdejo.”
Ja, precies. Die passie moet er in hè.
Ja.
Ja. Hoelang ben je nog, blijf je nog verbonden aan dit bedrijf wat je natuurlijk nu, waar je langzaam afstand van doet?
Tot 1 maart ben ik nog actief verbonden.
Dan hebben we het over pakweg 2 weken.
Ja, klopt. Schiet aardig op.
En dan?
Dan zijn we even klaar met werken, tenminste dat gaan we proberen om dat los te laten. Dat zal niet makkelijk zijn maar…
Als ik jou zo zie zitten dan denk ik, dan sta je ’s ochtends op en zie ik…
Aan.
Hup… dan sta je aan.
Geen pauzestand. Ik sta meteen aan inderdaad, ja dat klopt. Dus dat zal wel even wennen zijn voor mezelf maar ook voor mijn directe omgeving. Dat zal best nog wel wat afkickverschijnselen geven, maar goed we hebben inderdaad mooie vooruitzichten in Spanje dus daar gaan we ons lekker mee bezighouden en dat weer als een nieuw project lekker beet te pakken.
Wat is het beste wat je ooit… kijk ik heb gevraagd wat is de grootste fout die je hebt gemaakt, maar wat is het beste wat je ooit gedaan hebt?
Uiteindelijk denk ik, als ik kijk naar die afgelopen 27 jaar, dat het beste geweest is om zeg maar zelf dat initiatief te nemen om eigenlijk in die ICT markt te gaan duiken hè, want dat veranderende dat heb ik ook wel nodig. ICT is nooit saai, het verandert continue, de innovaties in de markt die er zijn. Dus je moet ook continue alert en bij blijven op dat vakgebied dus daardoor wordt het niet saai. En ik houd niet van saai, dus daar heb ik wel het juiste vak in gevonden uiteindelijk. Daar ben ik heel blij mee dat ik die keus toen gemaakt heb om vanuit de levensmiddelenindustrie, de kauwgummarkt, uiteindelijk die overstap te maken naar de ICT, in de volle breedte.
Je hebt nu je bedrijf verkocht, kan jij de rest van je leven zou je gewoon met je voeten omhoog kunnen zitten? Technisch gezien?
Technisch gezien…
Financieel gezien.
Zou dat kunnen, maar goed dat past niet bij mij, dus dat gaan we niet doen.
Maar dat zou kunnen dus.
Ja.
En nou weet ik, jij zit nu al te stuiteren, binnen een half jaar zit je toch weer, jij gaat weer wat doen natuurlijk.
Ja.
Weet je al wat?
Nee, nee. Alle opties open.
Denk je erover na?
Daar gaan we nu het komende jaar gaan we daar plannen in smeden zeg maar, een beetje op de achtergrond.
Met je vrouw samen?
Liggend in die Spaanse zon af en toe even wegdromen van oké misschien is dit iets.
En ga je dan, heb je het er over met je vrouw?
Ja, ja.
Is die daar deel… heeft…, want misschien zegt zij wel op een gegeven moment “Weet je wat”
Het is goed zo.
Nee… zij zegt “Ik wil nou hier een rozenkwekerij beginnen.”
Ja.
Wat zeg je dan?
Gaan we onderzoeken. Is dat een business model hè, wat kunnen we daar in betekenen.
Ah, is dat een business model… je kan ook denken ja maar als zij dat nou graag wil, al is het geen business model. Misschien hartstikke…
Gehobby bedoel je dan, hobbymatig. Ja, nee, ik dacht dat je vanuit…
Ja, nee, tuurlijk, weet je wel, maar…
Het ondernemerschap zeg maar, maar… Privé zou dat prima kunnen, tuurlijk ja, ja.
Nee ondernemen denk je wel dan ga ik eerst een business model dit en dat uitzoeken, is er markt voor, beetje onderzoek doen…
Ja.
Ja.
Ja. Kijk zo’n bloemen, zo’n rozenwinkel dat zou misschien leuk zijn inderdaad om erbij te doen, maar dat is niet uiteindelijk het ambitieniveau waar ik naar streef.
Nee. Wat is, wat is je slechtste eigenschap?
Ongeduldig zijn. En moeilijk inderdaad het geduld op kunnen brengen om naar anderen te luisteren, hun plannen hè dus dan ben ik altijd alweer 3, 4 stappen verder.
Ja.
Dus dat duid ik dan even op ongeduldig.
Ja. En heb je dingen die je overwonnen hebt, een verslaving of een waar je denkt, oh had ik dat maar niet maar ik heb het wel?
Nee.
Niet.
Nee, nee.
The dark side of the moon.
Nee, nee. Door het denk ik het vele sporten ook, zijn dat soort dingen redelijk achterwege gebleven gelukkig. Maar je ziet het wel om je heen gebeuren en ik heb ook wel in projecten meegedraaid vanuit een maatschappelijke rol waarbij we mensen zeg maar geholpen hebben.
En wat is dan je maatschappelijke rol?
Om te zorgen dat mensen die wel zeg maar die donkere kant van de wereld gaan benaderen, of al benaderd hebben, om die daar uit te krijgen.
Heb je daar een voorbeeld van?
Ja, ik heb een hardloopproject gedaan met een jongen die blind is. Dat kwam door zijn vader zeg maar, die kende ik via de Lions Club. En die zat een beetje in een isolement, omdat hij ja volledig blind is zeg maar, en eigenlijk daardoor minder sociaal kan deelnemen aan het maatschappelijke verkeer. En die vond hardlopen, dat leek hem leuk om dat eens te gaan doen, maar ja, hoe doe je dat dan.
Als blinde ja.
Als blinde zijnde, dat kun je niet alleen doen, dus daar heb je begeleiding bij nodig. Dus dat heb ik uitgezocht toen ik die vraag eigenlijk kreeg of vraag in ieder geval die behoefte die er bij hem was en dat ben ik gaan uitzoeken. Hoe kan dat, hoe kun je met een blinde gaan hardlopen, dus uiteindelijk daar, dat is al een keer uitgevonden dus dat kopieer je dan. Dus zo ben ik langzaam met hem met wandelen begonnen, vervolgens gaan hardlopen en uiteindelijk zeg maar als doel gesteld dat we binnen een jaar een 10 km met elkaar gingen lopen. Dus dat was echt een heel mooi projectje, waarbij hij super gemotiveerd was omdat te doen. En langzamerhand merk je dat je dan eigenlijk ook een band met zo iemand krijgt en…
Je bent meer dan alleen maar zijn begeleider, je…
Ja precies.
Je trekt ontzettend veel op samen.
Ja, ja, hij kwam ook helemaal zeg maar tot bloei zeg maar op allerlei aspecten. Dus ook op school merkte men dat het beter ging…
Ging het beter?
Dus hij kwam echt daardoor echt volledig uit zijn isolement.
Waanzinnig.
Hij ging ja eigenlijk weer vol energie zeg maar allerlei dingen op pakken, dus dan ben je wel weer uiteindelijk trots dat je daar onderdeel van bent geweest en een stukje aangejaagd hebt. Uiteindelijk moeten ze het zelf doen.
Ja.
Nou ja, goed, zelf doen… maar kijk hier is het toch wel heel erg belangrijk dat er iemand is die elke keer met hem meeloopt, begrijp je, het is niet, het is echt een zware taak en je hebt een enorme verantwoordelijkheid want als hij op zijn muil gaat dan…
Dan hebben we regelmatig…
Is het wel eens gebeurd?
Nee niet echt gevallen zeg maar, wel half struikelend maar altijd op de been gebleven gelukkig, maar daar ben je wel mee bezig inderdaad hè, want er zijn natuurlijk heel veel barrières op de weg als je het niet ziet.
Maar ook de vloer is natuurlijk niet, de weg is niet altijd…
Nee. We liepen zelfs over bospaden met boomstronkjes, waarbij je dacht oké dus door de woordenkeuzes hoog, laag en links, rechts, ging hij natuurlijk heel erg manoeuvrerend om dat soort obstakels heen zeg maar, die hij niet zag.
Het geestige is dat jij veel beter gaat kijken naar alles, je kijkt heel anders naar de wereld dan dat je met…
Eens, dat is inderdaad je gaat heel detaillistisch, nu nog steeds als ik zelf hardloop, dan ben je heel erg bezig met die ondergrond, terwijl in het verleden weet je dan lette je daar bij wijze van spreken helemaal niet op. Dat ging volautomatisch.
Ja.
Dus dat scherpt ook weer je eigen zintuigen aan doordat je hè op een andere manier met dingen omgaat.
Ja.
Ja.
Leuk. Hé wat zeggen jouw kinderen nou van je, hoe oud zijn ze?
Die zijn 25 en 23.
Ja, zitten ze… hebben ze jouw genen? Zijn het ook do-ers?
Ja, dat kunnen we volmondig zeggen dat ze dat allebei hebben.
Hebben ze ook al een bedrijf?
Nee, ze hebben nog geen bedrijf. De een zit in de zorg, dus die is erg bezig in de zorgsector.
Nou, die heeft het druk nu.
Ja, die heeft dat meer van d’r moeder dan van d’r vader misschien wel. En mijn zoon die zit ook in de ICT, werkt ook bij de organisatie.
Bij deze, waar jij?
Ja.
Dus je laat je zoon achter eigenlijk?
Ja, precies. Dus er zit nog een stukje wortel zit er nog.
En bel je hem over een tijdje op en zeg je “Zeg hoe gaat het met het bedrijf van papa?”
Dat doen we op verjaardagen en partijen doen we dat, dan praten we even bij hoe het echt gaat.
Ja.
Ja.
Hé en zie je hem ook wel iets gaan doen binnen die organisatie?
Nou hij heeft lekker zijn stekje gevonden, hij is heel specifiek met wifi bezig zeg maar, dus heel detaillistisch werk en daar vermaakt hij zich prima in. Ja, hoe zijn carrière zich gaat ontwikkelen dat is eigenlijk volledig aan hem. Maar die komt er wel.
Wat is je grootste wens?
Dat ik nog lang gezond en gelukkig mag zijn met alle dierbare mensen om mij heen.
En als je iets nog zou willen verwezenlijken is dat een wens, of denk je van nou ik heb eigenlijk het mooie wel gehad en de rest is…
Er blijven altijd mooie dingen om over te dromen en uiteindelijk ook waar te maken. Dus we gaan niet bij de pakken neer zitten, we gaan niet op onze lauweren rusten. Maar we hebben natuurlijk al hele mooie dingen meegemaakt, je moet op een gegeven moment ook genieten van wat je bereikt hebt en niet te lang blijven kijken, blijven staren naar wat je nog meer zou willen.
Ja.
Hè dus op een gegeven moment berusten in het heden.
Nou zijn er andere jonge ondernemers die misschien hier naar luisteren, die misschien ook in een traject zitten wat jij al gedaan hebt.
Ja.
Zou je iets tegen hun willen zeggen?
Ja, eigenlijk wel 2 dingen. Eén is volg je hart hè. Als je het idee hebt, dat had ik op een gegeven moment ook hè, ja oké autonoom door of toch een samenwerking op gaan zoeken in welke vorm dan ook. Als je voelt dat het toch echt die samenwerking moet gaan worden, ga dat dan vooral ook doen, blijf niet te lang rond huizen in je eigen wereld. Treed naar buiten, zoek ook vooral professionals rondom je heen zeg maar, die je daar bij kunnen begeleiden. Dus niet denken dat je het allemaal zelf wel kan en weet want dan ga je toch teveel handelen vanuit de emotie, terwijl juist dat soort organisaties zeg maar in staat zijn om ook weer te relativeren en uiteindelijk een goede deal voor je te doen.
Ja, dus ook delegeren en je eigen beperkingen kennen.
En dat moet je wel zeg maar zelf ook willen beseffen.
Willen zien.
Willen zien, ja, ja. En daar naar handelen want dat is dan weer het 2e aspect. Dus je kunt het wel willen zien, maar er niks mee doen, maar je moet er uiteindelijk ook wat mee gaan doen. Dus dat is eigenlijk mijn advies naar mensen die zeg maar op een gegeven moment op het punt zijn dat ze denken en hoe nu verder. Laat je in ieder geval adviseren wat de keuzeopties zijn.
Ja, ja. Waar ben je het meest trots op wat je bereikt hebt?
Nou uiteindelijk dat we met een mooi team van mensen in Zeewolde zeg maar datgene hebben neergezet zoals het er nu staat. Een volwaardig ICT-bedrijf met hele goede kennis aan boord, prettige mensen om mee samen te werken. Ja, dat maakt me echt trots hè dat geeft me echt het gevoel als verlengstuk van mijn eigen gezin, dat hebben wij met elkaar gemaakt, gecreëerd.
Is er iemand in jouw leven geweest, waarvan je zegt, daar heb ik echt het meeste van geleerd. Die heeft mij… Ik heb 2 acteurs die mij echt wel mee hebben genomen toen ik jong was, die hebben mij de ogen geopend. Ik heb een stemdocent gehad die heeft mij ongelofelijk geholpen, die is altijd mijn leven lang feedback voor me geweest. En vooral een, Lou Landré is voor mij heel belangrijk geweest, daar heb ik mee gespeeld en die wees me op een zwakheid die zei je moet daar aan werken. Dus voor mij ging een wereld open. Heb jij zo iemand?
In verschillende fases heb ik verschillende personen zeg maar die er voor gezorgd hebben dat ik uiteindelijk datgene bereikt hebt wat ik nu in zijn totaliteit gerealiseerd heb. Dus dat begon al vroeger bij de voetbal zeg maar, mijn voetbaltrainer, die was altijd van “door, door, door” dus die gehardheid in het doorgaan zeg maar, ik denk dat dat er al eigenlijk met de paplepel ingegoten is. Mijn ouders hadden dat over zich, maar die trainer nog 10x erger. En dat, in die periode was het dat. Vervolgens inderdaad in de periode van het salestraject was dat wel iemand die vanuit de opleiding, de ISBW opleiding die ik volgde, diep respect afdwong door alle technieken zeg maar die vooral in de boeken stonden, theoretisch naar de praktijk vertaalde. Dus heel veel praktijklessen, dus ook diep respect ook voor die docent die dat op dat moment wist te bewerkstelligen. En de laatste periode van zeg maar het deel ICT-ondernemer zijn, dat zijn toch wel die, een aantal externe adviseurs die je behoeden uiteindelijk om op het juiste pad te blijven zeg maar, in de zin van de richtingen, de keuzes die je maakt.
Ja. Oké. Dank je voor dit gesprek.
Jij ook bedankt.
En veel plezier in Spanje.
Dank je wel.
Ja, ik ben jaloers. Mijn vrouw wil ook wel een huisje in Spanje. Maar ja, ik moet nog toneelspelen.
Ook leuk.
Ook leuk.
Toch?
Tuurlijk, ik wil nog niet ophouden, dus.
Nee, precies.
